ZACZYNAMY KOLEJNY ROK...............................

Czas nie stanął w miejscu niestety. Mamy za sobą Święta Bożego Narodzenia, Sylwester i Nowy Rok. Rozpoczął się kolejny miłościwie nam panujący 2024. Życzę nam wszystkim, by był dla nas łaskawy. By przyniósł nam zdrowie, pokój na świecie, oddalił swary w naszym kraju. By każdy wreszcie dostrzegł brata w innym człowieku i obdarzył go szacunkiem, empatią. By ludzie zrozumieli, że trzeba zwolnić i wykazać rozsądek w nadmiernej konsumpcji, która ku niczemu dobremu nie zmierza. Wszystkim nam wówczas łatwiej będzie żyć. Przecież do szczęścia nie trzeba tak wiele.

My kochamy książki i każdy prezent zawiera również przynajmniej jedną. Książki są u nas wszędzie. Te chciałabym przeczytać w pierwszej kolejności, bo zalegają już dwa lata w kolejce.

 

Ogród odpoczywa od nas, a my od ogrodu. Jest więc czas na to, co lubię robić najbardziej. Czytać, czytać i czytać. W naszej Bibliotece Publicznej jestem marnym czytelnikiem, bo czytam "prezenty"

Postanowiłam to zmienić, by trochę poprawić moją statystykę. Mamy nowy, piękny Dom Kultury, a w nim przecudną bibliotekę, gdzie można przysiąść, zrobić sobie kawę, poczytać, spotkać się. Rzadko tam bywam, ale jest to moje ulubione miejsce. Przy ostatniej wizycie wypożyczyłam kilka książek. Tak na wyczucie, kierowana tytułami. Było to bardzo trafione. Postaram się z Wami nimi podzielić. Kiedy na dworze szaro, buro i ponuro bardzo lubię usiąść sobie w moim czytelniczym kąciku. Robię sobie kawę lub herbatę i udaję się w świat książki. Kawa koniecznie w ulubionych filiżankach. Nigdy nie pisałam, że bardzo je kocham. Porcelana to jest moja miłość. Nie mam ich zbyt wiele, bo zgromadziłam tylko te, które są dla mnie ważne. Chyba mogę je pokazać?

W naszym malutkim mieszkaniu nie ma wiele miejsca, by je gromadzić. Filiżanka pasująca do książki, którą czytałam to prezent od mojej koleżanki. Cieniutka, subtelna porcelana. Kilka słów o książce. Doskonale wpasowuje się do dzisiejszych czasów i ogromnej pogoni za sukcesem, bogactwem nie bacząc na odczucia bliskich osób. Trzeba było stracić wszystko, by zrozumieć, co tak naprawdę jest ważne w życiu. 

Jako przerywnik trochę prac manualnych zalecanych przez lekarza jako rehabilitacja dłoni czyli druty, haft, szydełkowanie. Przypomniałam sobie o innych technikach, które robiłam przed pięćdziesięcioma laty i wywędrowały z domu. Jak będzie jakiś sensowny efekt, to pokażę Wam te moje wypociny. By całkiem się nie zasiedzieć jest też czas na spacery, które uwielbiam, a ostatnio zaniedbałam, bo pogoda była bardzo niesprzyjająca. Tak więc na nudę nie narzekam. 

Muszę trochę uwolnić miejsce, bo zalegają mi resztki kordonków z poprzednich prac i postanowiłam je wykorzystać do zrobienia takich drobiazgów. Może uda się je w ten sposób wykorzystać? to taka próba wzorów. Podkładki - listki jeszcze nie zrobione, a już zarezerwowane.

Kolory przekłamane niestety.

Wyszło słoneczko i wybrałam się na spacer. Niestety po kilkunastu minutach zrobiło się ciemno i trzeba było go zakończyć. Ale spotkała mnie miła niespodzianka.

Nasza ukochana koteczka, zwiedziona słoneczkiem też opuściła swój bezpieczny i ciepły azyl na tarasie i wylegiwała się na swoim fotelu. Pozwala głaskać się do woli, a nawet o to prosi. Niestety nie pozwoli zabrać się na ręce i nie wchodzi do domku. Trudno.

Codzienne widoki bardzo mnie cieszą. Kiepskie zdjęcia, ale moi ulubieńcy są bardzo płochliwi. Fotograf ze mnie nie tęgi:):):)

Miło jest mi bardzo, że o mnie pamiętacie. Dziękuję!!!!! i życzę jeszcze raz samego dobra na kolejne lata:):):)